Apostolstwo i Siostry Wspomożycielki
- Szczegóły
- Poprawiono: 07 grudzień 2013
- Odsłony: 8920
Czym jest?
APDC jest zorganizowaną formą apostolstwa Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Powstało jako odpowiedź na liczne prośby kierowane do Zgromadzenia ze strony osób świeckich, zainteresowanych współpracą w zakresie naszego charyzmatu. Zgromadzenie rozeznało tę sytuację jako nowy znak czasu i nowe wezwanie apostolskie. Decyzja o podjęciu tej formy naszej apostolskiej działalności zapadła w roku 1983. Dwa lata później (1985) przyjęto dla niej nazwę: Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca.
Znalazło to następnie odzwierciedlenie w Konstytucjach Zgromadzenia, zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską, które stanowią prawną podstawę jego istnienia. Pierwsi członkowie włączyli się formalnie do Dzieła w 1985 r. Decyzją władz Zgromadzenia w 2010 roku została nadana nowa nazwa: Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym.
Do APDC może należeć każdy praktykujący katolik, niezależnie od stanu i wieku, który pragnie nieść pomoc duszom czyśćcowym i pozostawać w duchowej więzi ze Zgromadzeniem Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych.
Członkowie APDC stanowią duchową rodzinę Zgromadzenia. Dniem szczególnej wzajemnej łączności między członkami APDC i Siostrami jest każdy poniedziałek. Siostry w tym dniu modlą się w intencji wszystkich członków zarówno żyjących jak i zmarłych; członkowie zaś modlą się za siostry i o nowe powołania do Zgromadzenia.
Członkowie APDC dzielą się na członków indywidualnych oraz tworzących parafialne grupy modlitewne. Grupa parafialna powstaje zwykle z inicjatywy członków APDC ale zawsze za pozwoleniem Księdza Proboszcza. Każda grupa ma opiekuna, którym jest albo sam Ksiądz Proboszcz, albo delegowany przez niego kapłan pracujący w parafii. Bezpośrednio za grupę odpowiedzialny jest animator lub animatorka, którzy reprezentują grupę wobec Księdza Proboszcza i w jej imieniu utrzymują kontakt z Centrum APDC.
Każda grupa raz w miesiącu (jeżeli jest niewielka to zależnie od możliwości) w ustalony dzień zamawia mszę świętą za zmarłych i odbywa swoje modlitewno-formacyjne spotkanie. Zasadniczo obejmuje ono: wspólną modlitwę, zapoznanie się z katechezą i ewentualną dyskusję czy rozmowę na jej temat oraz załatwienie bieżących spraw organizacyjnych. Po śmierci któregoś z członków zwykle dana grupa zamawia za niego mszę świętą. Msze święte za zmarłych członków zamawiane są także podczas rekolekcji i dni skupień.
Grupy, zwłaszcza te, które są większe, organizują dni skupienia, czasami pielgrzymki itp.
Patronami APDC są:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Matka Boża Pośredniczka Łask (7 maja) |
św. Józef (19 marca) |
bł. Maria od Opatrzności /Eugenia Smet/ (7 lutego) |
bł. O. Honorat Koźmiński (13 października) |
Dni Świąt i wspomnień liturgicznych patronów dają kolejną sposobność do ożywiania wzajemnej duchowej więzi między członkami APDC i Siostrami Zgromadzenia.
bł. Honorat Koźmiński mawiał:
Kto szczerze i serdecznie kocha Pana Boga, dla tego wszystkie rzeczy tego świata mają głębokie znaczenie.
.
Natomiast O. Girardin powiedział:W czasie każdej Mszy myślmy o tym cudownym dziele, które dokonuje się, zakryte przed naszymi oczami, i ogarnia cały świat. Jest jak wybuch nuklearny w zwolnionym tempie, który poraża wszystkich znajdujących się w zasięgu jego promieniowania. Sprawia, że umiera wszystko, co ziemskie, przemieniając nas w światło Bożej światłości. Jak ważne jest dla nas, byśmy całą duszą otworzyli się na Eucharystię, aby Boże światło spłynęło na wszystkich, których nosimy w sercu, dla ich prawdziwego szczęścia z Bogiem i dla Jego chwały! Podczas Mszy módlmy się gorąco za naszych zmarłych!
Fragment z kazania św Jana Vianne'ya:
"Ten co się modli za duszami w czyśćcu cierpiącymi, skoro tylko stanie przed trybunałem Jezusa Chrystusa dla zdania rachunku ze swego życia, dusze owe już staraniem jego uwolnione z czyśćca rzucą się do stóp Zbawiciela i powiedzą: Panie, zlituj się nad tą duszą ona nas wyrwała z płomieni, ona za nas uczyniła zadość Twej sprawiedliwości. Zapomnij jej przewinień, jak ona błagała, żebyś zapomniał przewinień naszych. Ach! Jakże to potężne są pobudki do rozbudzenia w nas współczucia dla tych dusz cierpiących."