Parafia p.w. Niepoklanego Poczęcia NMP i św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mysłowicach-Janowie Miejskim

Takie będą Rzeczypospolite jakie ich młodzieży chowanie

„Takie będą Rzeczypospolite jakie ich młodzieży chowanie”….

To zdanie każdy dorosły człowiek powinien sobie wziąć do serca, niezależnie od tego czy ma dzieci , czy ich nie ma. Te dzieci dorosną i będą decydować o kraju, o losie starych ludzi, czyli nas.  I nie można usprawiedliwiać samego siebie, że nie da się nic już zrobić, bo „takie czasy nastały”, bo i bo……i tak dalej.

Skutki tego, że się „nic nie da zrobić” widać gołym okiem i to jest nasza wina, czyli dorosłego pokolenia. Nie przeczę, że to z czym mamy dzisiaj do czynienia, czyli brakiem podstawowych zasad współżycia społecznego, brakiem kultury, moralności, rozbijaniem i niszczeniem rodzin, było dobrze zaplanowanym procesem rozpoczętym wiele lat temu, w który świadomie lub nieświadomie daliśmy się wciągnąć. Pod płaszczykiem tolerancji, równości, wolności, źle rozumianego współczucia, a także podziwu dla sukcesów, awansów, świata i życia ludzi bogatych z jednoczesnym wmówieniem nam poczucia wstydu z własnej normalności, religijności, publicznego praktykowania swojej wiary, spokojnie i powoli budowano nowego człowieka, biernego, uległego podatnego na manipulację.

Przyzwyczajano nas do tego, że „jacyś inni, światowi, ludzie” lepiej wszystko wiedzą i oni mają patent na to, jak my i nasze dzieci mamy żyć i to oni wiedzą, jak te dzieci mają być wychowane.  Niestety, my najczęściej nie mamy argumentów, by się temu sprzeciwić. Bo jak napisał dr Bogdan Stelmach w Gościu Niedzielnym z 24 marca 2019 r. „ Jeśli chodzi o rodziców, sprawa jest boleśnie prosta: sami nie zostali nauczeni, więc nie nauczą swoich dzieci. Z pokolenia na pokolenie przenosimy brak zasobów w płaszczyźnie fundamentalnej wiedzy, co jest ważne dla budowania szczęścia osobistego”. Po prostu rodzice nie są wyedukowani. Ciekawa jestem jak do tej opinii odniesie się szkoła i nauczyciele. Przecież w szkole istnieje taki przedmiot jak „Wychowanie do życia w rodzinie”, który oprócz edukacji seksualnej obejmuje inne zagadnienia przygotowujące młodego człowieka do życia w świecie ludzi dorosłych. Może ten przedmiot jest traktowany po macoszemu, a może po prostu powinien ten przedmiot być obowiązkowy, jako przeciwwaga do tych absurdalnych i niebezpiecznych treści promowanych przez LGBT. Może rodzice zainteresowaliby się tym przedmiotem w szkołach, jak on jest realizowany i kto go realizuje. W przeciwnym razie dalej „mniejszość” będzie na „większości” wymuszała coraz mocniej i więcej żądań, aż zniszczy wszystko to co od wieków było dla nas jako społeczeństwa ważne i wartościowe. Może należałoby zapytać szkoły o ich misję, o realizowane modele wychowawcze zgodne z wielowiekową tradycją, historią i zapisami zawartymi w Ustawie o Systemie Oświaty oraz w innych oświatowych aktach prawnych. Jakie działania szkoła podejmuje, aby Rzeczypospolita była krajem ludzi mądrych, wyedukowanych, umiejących odróżniać dobro od zła, autorytet od idola czy celebryty, wartości od pseudowartości, bierność od aktywności, tolerancję od przyzwalania, obojętność od wrażliwości, czy przyzwoitość od draństwa.  Czas najwyższy byśmy się obudzili i rodzice, i szkoła, i kościół. Jeszcze jesteśmy większością i może jeszcze nie jest za późno.            

Maria Szweda