Posługa i formacja
- Szczegóły
- Poprawiono: 08 grudzień 2013
- Odsłony: 8357
Kościół jest wspólnotą, w której każdy wierny powinien czynnie współdziałać z Chrystusem w dziele zbawienia (por. CL 55). Cały Lud Boży, dzięki sakramentom chrztu i bierzmowania, stanowi "święte kapłaństwo" (1 P 2, 5) zwane kapłaństwem powszechnym lub wspólnym. Chrześcijanie świeccy, wcieleni przez chrzest w Chrystusa, sprawują właściwe całemu Ludowi Bożemu posłannictwo w Kościele i w świecie (por. KK 31) i na mocy sakramentu chrztu uczestniczą w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Chrystusa.
Kodeks Prawa Kanonicznego określa szczegółowo miejsce świeckich w potrójnej posłudze Kościoła: w nauczaniu, uświęcaniu i pasterzowaniu.
Posługę uświęcania wypełnia Kościół przez głoszenie słowa Bożego i sprawowanie sakramentów. W posłudze tej wierni mają własny udział, czynnie uczestnicząc na swój sposób w nabożeństwach, zwłaszcza w Eucharystii (por. kan. 835 § 4 KPK).
Oprócz posług lektora, kantora, organisty, scholi i ministrantów, "tam, gdzie to doradza konieczność Kościoła, z braku szafarzy, także świeccy, chociażby nie byli lektorami lub akolitami, mogą wykonywać pewne obowiązki w ich zastępstwie, a także rozdzielać Komunię świętą, zgodnie z przepisami prawa" (kan. 230 § 3 KPK).
Dokument Kongregacji Kultu Bożego, wprowadzający posługę nadzwyczajnych szafarzy udzielania Komunii świętej, uzasadnia to postanowienie duchowym dobrem i prawdziwą koniecznością (por. Instrukcja Immensae caritatis, I). Posługę tę sprawują oni nieodpłatnie.
Częsta Komunia święta jest bezcennym dobrem duchowym wiernych. Dlatego liczni wierni regularnie przystępują do Eucharystii. Z tego też względu w wielu parafiach staje się niezbędną pomoc w zanoszeniu Komunii świętej chorym i osobom w podeszłym wieku przebywającym w domach prywatnych, w szpitalach i w zakładach pomocy społecznej, a także w rozdzielaniu Komunii świętej podczas mszy świętej, zwłaszcza w niedziele i święta, "gdy liczba wiernych przystępujących do Stołu Pańskiego jest bardzo wielka, przez co sprawowanie mszy świętej zbytnio by się przedłużyło", a także, gdy brak zwyczajnych szafarzy (kapłana lub diakona) oraz gdy spełnienie tej posługi "utrudnia im choroba, podeszły wiek lub duszpasterskie obowiązki" (Komunia święta i kult tajemnicy eucharystycznej poza mszą świętą, n. 17).